Ocynkowana linia przesyłowa energii elektrycznej Wieża 800KV

Jako profesjonalni producenci, Mao Tong chciałby zapewnić ocynkowaną linię przesyłową 800KV Tower. A my zaoferujemy Ci najlepszą obsługę posprzedażną i terminową dostawę.

Stany Zjednoczone, były Związek Radziecki, Japonia i Włochy zbudowały linie testowe AC UHV i przeprowadziły wiele badań i eksperymentów dotyczących technologii transmisji AC UHV. Wreszcie tylko były Związek Radziecki i Japonia zbudowały linie AC UHV.

1. Były Związek Radziecki: Na podstawie wcześniejszych badań, w 1981 r. rozpoczęto budowę linii 1150 kV AC AC, obejmujących 494 km od Ekibatuz do Kirkchitav i 396 km od Kirkchitav do Coustanay. W sierpniu 1985 roku, pierwsza na świecie linia 1150 kV, Ekibastuz-Kirkchitaf, została otwarta z obciążeniem przy znamionowym napięciu roboczym i przedłużona do Coustanay. 1 stycznia 1992 r. centralny dyspozytor Kazachstanu obniżył napięcie na odcinku linii 1150 kV do pracy 500 kV poprzez przebudowę.

W tym okresie czas pracy segmentu liniowego Ekibastuz-Kirkchitaf i wyposażenia podstacji na obu końcach osiągnął 23 787 godzin przy znamionowym napięciu roboczym, a czas pracy odcinka liniowego Kirkchitaf i wyposażenia podstacji w Coustanay osiągnął 11 379 godzin przy znamionowym napięciu roboczym. Napięcie. W latach 1981-1989 były Związek Radziecki zbudował również 1500 km linii UHV o łącznej skali 2400 km. Wszystkie rozprężone do 500 kV.

2. Japonia: Budowa linii 1000 kV UHV rozpoczęła się jesienią 1988 roku. 28 kwietnia 1992 roku ukończono 138-kilometrową magistralę Nishinuma od stacji Nishinuma do stacji Toshanashi. W październiku 1993 r. ukończono 49-kilometrowy odcinek linii UHV linii Nanniigata Trunk od elektrowni jądrowej Kashiwazaki-Kariwa do rozdzielni Nishinuma. Dwa odcinki linii UHV miały 187 kilometrów długości.

Wszystkie działały przy obniżaniu napięcia 500 kV. W 1999 r. ukończono budowę 194 km głównej linii South Iwaki od stacji South Iwaki do stacji East Qunma oraz 44 km linii głównej East Qunma od stacji East Qunma do stacji West Qunma w korytarzu wschód-zachód. Długość dwóch odcinków linii UHV wynosiła 238 km. W Japonii zbudowano łącznie 426 kilometrów linii UHV. Ze względu na wąski obszar, wszystkie linie UHV w Japonii przyjmują podwójną pętlę oraz ten sam słup i ramę.

Transmisja Uhv ma oczywiste korzyści ekonomiczne. Szacuje się, że przepustowość jednej linii przesyłowej 1150 kV może zastąpić pięć do sześciu linii 500 kV lub trzy linie 750 kV. Może zredukować materiały wieżowe o jedną trzecią, zaoszczędzić drut o połowę i obniżyć koszty sieci energetycznej, w tym podstacji o 10 ~ 15%. Korytarz 1150 kV UHV stanowi tylko około jednej czwartej korytarza potrzebnego dla linii 500 kV o tej samej przepustowości, co przyniosłoby znaczne korzyści gospodarcze i społeczne gęsto zaludnionym krajom i regionom o cennych gruntach lub trudnych korytarzach.

Linie transmisyjne Uhv o poziomie napięcia 1000 kV muszą przyjmować wiele dzielonych przewodów, takich jak podział 8, 12, 16 itp. Przekrój każdego dzielonego przewodu wynosi w większości ponad 600 milimetrów kwadratowych, co może zmniejszyć straty spowodowane koroną rozładowania, zakłóceń radiowych, zakłóceń telewizyjnych, zakłóceń słyszalnych i innych niekorzystnych skutków. Wysokość wieży to około 40 ~ 50 metrów. Wieża o podwójnym obwodzie i równoległej ramie ma wysokość aż 90 ~ 97 metrów. Wiele krajów koncentruje się na rozwoju nowej konstrukcji wieży, aby zmniejszyć rozmiar wieży, obniżyć koszty linii. Były Związek Radziecki, Stany Zjednoczone, Włochy, Japonia i inne kraje zaczęły planować i budować linie przesyłowe UHV klasy 1000 kV, przepustowość linii jednopętlowej wynosi na ogół od 6 do 10 milionów kilowatów.

Na przykład były Związek Radziecki naciska na budowę dużych baz energetycznych, takich jak pola naftowe Ekibatuz, Kansk-Achinsk i Tiumeń. Posiada już elektrownię cieplną o mocy zainstalowanej 6,4 mln kilowatów. Planuje również budowę gigantycznej elektrowni wodnej o mocy zainstalowanej 20 mln kilowatów oraz grupy elektrowni jądrowych o dużej mocy zainstalowanej. Te bazy energetyczne znajdują się około 1000 ~ 2500 km od centrów obciążenia i wymagają przesyłu napięć 1150 kV, ±750 kV DC i 1800 ~ 2000 kV.

Były Związek Radziecki zbudował 270-kilometrową linię przesyłową 1150 kV, która służy również jako przemysłowa linia testowa. Rozpoczęła eksploatację próbną w 1986 roku i kontynuuje budowę linii przesyłowej o długości 1236 km o napięciu 1150 kV. Do końca XX wieku powstanie sieć ultrawysokiego napięcia 1150 kV.

Pod koniec XX wieku system energetyczny Bonville Power Authority przewiduje, że 60 procent elektrowni węglowych będzie znajdować się na wschód od Cascades, a około 32 gigawatów energii zostanie wysłanych przez pasmo górskie do zachodniego centrum obciążenia w planowana klasa 1100 kilowoltów. Każda linia ma około 300 kilometrów długości i zdolność przesyłową około 10 milionów kilowatów. Włochy planują wykorzystać linie ultrawysokiego napięcia o napięciu 1000 kilowoltów, aby dostarczyć energię elektryczną z elektrowni cieplnych i jądrowych nad Morzem Śródziemnym, takich jak Piza, do obszarów przemysłowych, takich jak Mediolan na północy.

Japonia wybrała dwutorową linię przesyłową ultrawysokiego napięcia o napięciu 1000 kilowoltów do przesyłania energii z gigantycznej elektrowni jądrowej Shimobei do Tokio. Linia ma długość 600 kilometrów i wydajność 10 milionów kilowatów. Wszystkie te linie przesyłowe UHV miały zostać ukończone w latach 90. XX wieku.