Kierunek rozwoju materiałów antykorozyjnych na konstrukcje stalowe

Obecnie zastosowanie nanotechnologii w ciężkich produktach antykorozyjnych konstrukcji stalowych jest jeszcze w powijakach. Sprawozdania z zastosowania rzadkich produktów w kraju i za granicą. Ale nie ma wątpliwości, że przyjęcie nanotechnologii przyniesie ogromne korzyści w tej dziedzinie. POWÓD JEST PROSTY, ponieważ właściwości materiałów powierzchniowych ZAANGAŻOWANYCH w ochronę i samoochronnych produktów korozji determinowane są głównie przez ich mikrostrukturę, na którą składają się problemy międzyfazowe, zmiany w procesach elektrochemicznych, zachowanie podczas transportu oraz zmiany wytrzymałości i plastyczności materiały powierzchniowe. Na przykład wprowadzenie niektórych rodzajów nanocząstek do powłok organicznych może zwiększyć ich odporność na starzenie, a plastyczność powłok nieorganicznych można poprawić dzięki nanostrukturze.

1. Główna struktura nadkładu nieorganicznego ma nanowymiary

W przypadku nieorganicznej powłoki antykorozyjnej lub warstwy do obróbki powierzchni, można zastosować specjalne metody w celu nadania powłoce nanostruktury, co skutkuje szeregiem właściwości powłoki. Na ogół powłoka jest chemicznie obojętna w stosunku do osnowy stalowej. Aby osiągnąć dobry efekt zapobiegania korozji i długotrwałą bezawaryjność, wymagana jest wysoka siła wiązania z matrycą, całkowite pokrycie, mniejsza porowatość i defekty, dobra jednorodność, odporność na uderzenia, wysoka wytrzymałość i pewna ciągliwość . Wśród nich ważna jest wytrzymałość i pewna zdolność do odkształcania. W wielu przypadkach główną przyczyną niepowodzenia powłok nieorganicznych jest ich słaba ciągliwość. I oczywiście całkowita ilość siły wiążącej. Nanostruktura niewątpliwie poprawi wytrzymałość powłoki nieorganicznej, tak aby poprawić jej odporność na awarie. Dzięki zwiększeniu koordynacji odkształcenia poprawi się siła wiązania między odkształceniem a powierzchnią stali. Należy również zauważyć, że ogólne zabezpieczenie antykorozyjne powłoki zależy od jej wpływu na transmisję medium i interfejsów spajających, czasami poprzez dodatek odpowiednich składników, może mieć również pasywację i ochronę katodową. Do tych efektów nanoskali stratyfikacji nieuchronnie przyniesie korzystne lub niekorzystne efekty.

2. Poprawa właściwości użytkowych tradycyjnych powłok organicznych

Powłoki nanokompozytowe, które powstają poprzez dodanie do powłok pewnych klas nanocząstek, mogą prowadzić do znacznej poprawy wydajności. Takie jak nanocząsteczki TiO2, SiO2, ZnO, Fe2O3 poprzez efekt rozpraszania w ultrafiolecie mogą poprawić odporność powłok organicznych na starzenie. Ponadto może być również stosowany do poprawy reologii, przyczepności, wytrzymałości mechanicznej, twardości, wykończenia, odporności na światło i warunki atmosferyczne niektórych rodzajów powłok. Rola nanocząstek w tych aspektach nie różni się z natury dla powłok antykorozyjnych na konstrukcje stalowe niż dla powłok do innych celów. W tej dziedzinie jest dużo pracy, ale wciąż jest wiele do zrobienia, zanim będzie można ją skutecznie stosować w ciężkich antyseptykach.